Następny artykuł z cyklu “remanenty – niczym trzy sakramenty”. Jesteśmy już po chrzcinach, czyli remanencie początkowym, dorośliśmy (być może i finansowo) – więc czas na spowiedź – remanent końcowy.
Remanenty – niczym trzy sakramenty; remanent początkowy
Obowiązek sporządzania remanentów na firmy nakłada Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Rozporządzenie remanentem nazywa spis z natury i z przymrużeniem oka możemy go przyrównać do trzech sakramentów.
Remanent początkowy – niczym chrzest, bo to początek życia firmy.
Remanent końcowy – niczym sakrament pokuty, bo to poświąteczna coroczna spowiedź fiskusowi.
Remanent likwidacyjny – niczym namaszczenie chorych, bo to koniec firmy. Na amen.
Ujęcie w KPiR spisu z natury
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów zobowiązani są do corocznego sporządzania spisu z natury, potocznie zwanego remanentem. Ponadto spis ten ujmowany jest w KPiR.
Spis z natury
Zrobienie całorocznego spisu posiadanych aktywów i pasywów jest jednym z powinności subiektów zarządzających przedsiębiorstwem. Powinność ta wynika z ustawy o księgowości a dla subiektów prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, fundamentalnym dokumentem prawnym w tym zakresie jest zarządzenie Ministra Finansów z 26.08.2003 w sprawie tworzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów
Najnowsze komentarze