Następny artykuł z cyklu “remanenty - niczym trzy sakramenty”. Jesteśmy już po chrzcinach, czyli remanencie początkowym, dorośliśmy (być może i finansowo) - więc czas na spowiedź - remanent końcowy. Porównując remanenty do sakramentów - remanent końcowy można przyrównać do sakramentu pokuty - jako poświąteczną spowiedź fiskusowi. Możemy wyznać swoje grzechy i odpokutować (robiąc różne korekty i płacąc zaległości. Z odsetkami - niczym żal za grzechy) lub je zataić (ale wyjdą na sądzie ostatecznym - kontroli podatkowej). Fiskus nie jest miłosierny…

Kiedy sporządzić remanent końcowy?

Remanent końcowy, czyli inaczej końcowy spis z natury należy sporządzić na koniec roku, czyli na 31.12 - sporządzenie remanentu w tej dacie daje odpust (zwalnia) od sporządzenia remanentu na dzień 1.01. Albowiem remanent sporządzony na 31 grudnia (końcowy) stanowi zarazem remanent początkowy na dzień 1 stycznia. O sporządzeniu remanentu końcowego nie trzeba informować urzędu skarbowego.

Co powinien obejmować remanent końcowy?

Remanent końcowy powinien zawierać to samo, co remanent początkowy, czyli:
  • imię i nazwisko właściciela firmy lub jej nazwę,
  • datę sporządzenia spisu,
  • numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury,
  • szczegółowe określenie towaru oraz materiałów zakupionych lub przekazanych do majątku firmowego,
  • jednostkę miary,
  • ilość/liczbę stwierdzoną w czasie spisu,
  • cenę w złotych i groszach za jednostkę miary,
  • wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową,
  • łączną wartość spisu z natury,
  • klauzulę „Spis zakończono na pozycji…”,
  • podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników).
Elementy remanentu należy wycenić wg cen zakupu wynikających z dowodu zakupu lub wg cen rynkowych z dnia sporządzania spisu z natury - gdy ceny rynkowe są niższe od cen zakupu. Przedsiębiorcy, którzy są czynnymi podatnikami VAT, wyceniają towary, od których przysługiwało prawo odliczenia VAT, według cen netto. W pozostałych przypadkach wyceny należy dokonać zgodnie z wartością brutto. Remanent powinien również obejmować składniki majątku należące do firmy, ale w dniu remanentu znajdujące się poza nią, jak i towary obce znajdujące się w tym dniu w przedsiębiorstwie. Towary obce nie podlegają wycenie - wskazuje się jedynie ich ilość oraz właściciela.

Remanent końcowy - gdy brak towarów

Gdy przedsiębiorca nie posiada towarów i innych składników podlegających wpisowi do remanentu, to remanent i tak musi sporządzić (obowiązkowa spowiedź, no może nie dwa razy - ale jeden raz w roku) - będzie to remanent zerowy. Jak sama nazwa wskazuje - remanent ten będzie zawierał wartości zerowe - więc można go potraktować jako oczyszczenie “duchowe”. Konkludując, remanent zerowy powinien zawierać dokładnie takie same elementy, jak remanent końcowy.

Po co sporządzać remanent?

Bo urząd każe. Jak kiedyś władcy starożytni przeprowadzali spis ludności, tak teraz urzędnicy nowożytni (można by rzecz władcy podatkowi) sporządzają spis towarów, a właściwie to nakazują go sporządzać przedsiębiorcom. W zakresie remanentu - urząd skarbowy można porównać do Heroda - obie instytucje przeprowadzają spis i w obu przypadkach chodzi o opłacenie odpowiednich podatków. Na podstawie remanentu - różnicy remanentowej oblicza się odpowiedni dochód, od którego należy zapłacić roczny podatek. Jak obliczyć dochód na podstawie zapisów w KPiR przeczytamy w artykule, o jakże zaskakującym tytule:  “Jak poprawnie wyliczyć dochód w KPiR?”. W dochodzie należy uwzględnić różnicę remanentów w ten sposób: od remanentu początkowego należy odjąć remanent końcowy. I tę różnicę dodać do kosztów uzyskania przychodu:
  • remanent początkowy minus remanent końcowy daje wynik większy niż zero, wtedy wartość tę dodajemy do kosztów (powiększamy koszty, czyli w ostateczności pomniejszamy dochód oraz podatek do zapłaty),
  • remanent początkowy minus remanent końcowy daje wynik mniejszy niż zero, wtedy wartość tę, czyli liczbę ujemną również dodajemy do kosztów, czyli tak naprawdę odejmujemy, bo plus i minus daje minus. Oznacza to, że o tę kwotę pomniejszamy koszty, czyli w ostateczności powiększamy dochód oraz podatek do zapłaty.
Przykład 1. remanent początkowy > remanent końcowy Remanent początkowy: 30 000 Przychód: 100 000 koszty: 20 000 dochód: 80 000 (100 000 - 20 000) remanent końcowy: 5 000 Obliczamy dochód do opodatkowania z KPIR: dochód bez remanentów: 80 000 różnica remanentowa: 25 000 (30 000 - 5 000) dochód do opodatkowania: przychód - (koszty+różnica remanentowa) 100 000 - (20 000 + 25 000) = 55 000 Dochód do opodatkowania wynosi 55 000 zł.   Przykład 2 remanent początkowy < remanent końcowy Remanent początkowy: 10 000 Przychód: 100 000 koszty: 20 000 dochód: 80 000 (100 000 - 20 000) remanent końcowy: 15 000 Obliczamy dochód do opodatkowania z KPIR: dochód bez remanentów: 80 000 różnica remanentowa: - 5 000 dochód do opodatkowania: przychód - (koszty+różnica remanentowa) 100 000 - (20 000 + -5 000) = 85 000 Dochód do opodatkowania wynosi 85 000 zł.   A zdanie powyżej to już tekst końcowy o remanencie końcowym.